تا در ايمان صحيح باشند
۴ دقیقه
● زندگی پولس: الگو برای دیگران
پُولس رسول یک بار با شجاعت فرمود: «پس، از من سرمشق بگیرید، چنانکه من نیز از مسیح سرمشق می‌گیرم» (اول قرنتیان ۱۱:۱ تفسیری).
آیا من و شما جرأت می‌کنیم چنین جمله‌ای در مورد خودمان بر زبان بیاوریم؟ پولس چنین جرأتی داشت، زیرا طوری زندگی می‌کرد که با اطمینان می‌توانست دیگران را ترغیب کند که از او سرمشق بگیرند. او یقین داشت که اعتقادات و اعمالش هر دو منظور نظر خدا و پسندیده او می‌باشد. به همین خاطر، سایر ایمانداران را نیز ترغیب می‌کرد که اینگونه زندگی کنند.
● پنج بار کلمه صحیح بکار رفته است
رساله پولس به تیطُس یکی از زیباترین رسالات پولس است که حاوی ترغیب و تشویق به چنین زندگی‌یی می‌باشد. در این رساله پنج بار کلمه صحیح تکرار شده است. این کاربرد، در راستای موضوع اصلی رساله می‌باشد. این موضوع اصلی، در آیه ۱۳ از باب اول به نحوی بارز بیان شده است. در این آیه، پولس با اقتدار و صلابت تمام می‌فرماید: «...از این جهت، ایشان را به سختی توبیخ فرما تا در ایمان، صحیح باشند.»
اما چرا پولس چنین حکم پرصلابتی به تیطس می‌دهد؟ چرا تیطس می‌بایست ایمانداران کلیسای خود را اینچنین سخت توبیخ کند؟ چه شده بود که ایشان می‌بایست توبیخ شوند تا در ایمان، صحیح باشند؟ منظور پولس از ایمان چه بود؟ صحیح بودن در ایمان به چه معناست؟
با مطالعه دقیق رساله، می‌توان پاسخ این سؤالات را یافت. تیطس رهبر مسیحیان جزیره کریت (Crete)، واقع در جنوبِ شرقی یونان بود. از قرار معلوم، اهالی کریت افرادی بی‌نهایت فاسدالاخلاق بودند. از این رو، پولس نهایت دقت را مبذول می‌دارد تا زندگی ایمانداران کریت در نقطه مقابل زندگی اهالی این شهر باشد.
● منظور از ایمان: اعتقادات و رفتار
از چارچوب کلی این رساله کاملاً روشن است که وقتی پولس می‌فرماید: «تا در ایمان، صحیح باشند»، منظور او از ایمان، فقط اعتقادات ذهنی نیست. مانند اکثر قسمت‌های عهدجدید، در این رساله نیز منظور از ایمان، هم اعتقادات است و هم اعمال و رفتار فرد ایماندار. بنابراین، پولس می‌خواهد که ایمانداران کریت، هم دارای اعتقادات صحیح باشند و هم اعمال صحیح. این امر برای پولس از اهمیت بسیاری برخوردار است.
برای آنکه ایمانداران کریت از ایمان صحیح برخوردار شوند، در وهله اول لازم بود که شبانان ایشان، ایمانِ صحیح داشته باشند. بنابراین، پولس به تیطس حکم می‌کند که به هنگام تعیین کشیشان در کلیساهای مختلفِ جزیره کریت، دقت کند که ایشان از نظر اخلاقی بی‌عیب و بی‌ملامت باشند. پولس سه آیه (۱:۶-۸) را به تشریح خصوصیات اخلاقی کشیشان اختصاص می‌دهد. در آیه ۹ نیز به صحیح بودنِ اصول اعتقادات ایشان اشاره می‌کند و می‌فرماید که کشیش باید به محتوای آن پیام معتبری که از ابتدا شنیده‌است، محکم بچسبد تا بتواند دیگران را "به تعلیم صحیح نصیحت کند و مخالفان را توبیخ نماید."
باز در اینجا، "تعلیم صحیح" فقط به اصول اعتقادات اشاره نمی‌کند، بلکه به اصول اخلاقی مسیحیت و اصول رفتار صحیح نیز اشاره دارد؛ زیرا این مخالفین که پولس به آنها اشاره می‌کند، نه فقط تعالیم نادرست می‌دادند، بلکه رفتار ناشایست و اعمال زشت نیز داشتند (۱:۱۰-۱۶). از این رو لازم بود کشیشان و ایمانداران کریت، چه از نظر اصول اعتقادات و چه از نظر اصول اخلاقی، صحیح باشند.
● تعلیم صحیح
باب دوم رساله، تماماً به "تعلیم صحیح" اختصاص دارد. در آیه اولِ این باب، پولس به تیطس می‌فرماید: «اما تو سخنانِ شایسته تعلیمِ صحیح را بگو.» به‌عبارت دیگر، پولس تیطس را تشویق می‌کند تا "تعلیم صحیح" را به ایمانداران منتقل کند. اما این "تعلیم صحیح" چیست؟ تمامِ بقیه باب دوم و دو آیه اولِ باب سوم اختصاص به مفاد این تعلیم صحیح دارد. مطابق این آیات، تعلیم صحیح چیزی نیست جز رفتار صحیح. این رفتار صحیح، مطابق این آیات عبارت است از وقار، خرداندیشی، ایمان، محبت، صبر و بردباری، تقوا و پرهیزکاری، پرهیز از غیبت، توجه به خانواده، وفاداری، اطاعت از قوانین مدنی، نیکوکاری و ملایمت و مهربانی. اینست آنچه که پولس از تعلیم صحیح درک می‌کرد.
مسأله صحیح بودنِ زندگی مسیحیان برای پولس از اهمیت درجه اول برخوردار است. او بارها در رسالات خود بر این امر تأکید کرده و خواسته است که ایمانداران مطابق تعلیم صحیح انجیل و به شایستگی آن زندگی کنند. در افسسیان ۴:۱ می‌فرماید: «لهذا من که در خداوند اسیر می‌باشم، از شما استدعا دارم که به شایستگی آن دعوتی که به آن خوانده شده‌اید، رفتار کنید.» در فیلیپیان ۱:۲۷ نیز می‌فرماید: «باری، به‌طور شایسته انجیل مسیح رفتار نمایید...»
● خدا مؤمنین "صحیح" می‌خواهد
خدا مردان غیور و با شهامت می‌خواهد. خدا مردان و زنانی را می‌خواهد که شهامت آن را داشته باشند که بتوانند مانند مسیحیان کریت، در نقطه مقابل فساد دنیای اطراف خود زندگی کنند. خدا مردان و زنانی را می‌خواهد که شهامت آن را داشته باشند تا با فساد دنیا و اصول منحط اخلاقی آن سازش نکنند و «... بی‌دینی و شهوات دنیوی را ترک کرده، با خرداندیشی و عدالت و دینداری در این جهان زیست کنند» (تیطس ۲:۱۲). خدا کمتر از این را نمی‌پذیرد. صحیح زندگی کردن، شهامت می‌خواهد.
مسیح مقرر فرمود تا مؤمنین نمک باشند، اما نه نمک فاسد بلکه نمک "صحیح"! دنیای تاریک و فاسد اطراف ما به نمک نیاز دارد تا جلو فساد و گندیدگی‌اش گرفته شود، اما به نمکی خوب و "صحیح". ما با زندگی و رفتارِ صحیح و مسیحایی خود، می‌توانیم نور و نمک برای دنیای تاریک و فاسد خود باشیم.
هر ایمانداری باید تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد "در ایمان، صحیح" باشد یا نه. هر ایمانداری می‌تواند تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد زندگی‌اش مانند پولس، سرمشقی برای دیگران باشد یا نه. فراموش نکنید که مسیح فرمود: «... لیکن اگر نمک فاسد گردد، به کدام چیز باز نمکین شود؟ دیگر مصرفی ندارد جز آنکه بیرون افکنده، پایمال مردم شود» (متی ۵:۱۳).