• انسان چون صورت و تصویر خدا

دیدگاههای مختلف در تاریخ

۱) ساختاری: عقل، قابلیت اخلاقی،

-‏‏‏ در نتیجۀ سقوط از میان نرفت چونکه در آن صورت دیگر انسان نمی‌بودیم.

-‏‏‏ تفاوت صورت و شباهت: ایرنیوس و برخی دیگر "شباهت" را به پارسایی اولیه انسان تعبیر کردند که پس از سقوط از دست رفت، هرچند که "صورت" کماکان باقی ماند.

۲) ارتباطی: پارسایی اولیۀ انسان

-‏‏‏ خصوصاً لوتر و کالون در نهضت اصلاحات بدان معتقد بودند و از آن دفاع کردند. بنا بر این دیدگاه انسان تا حد زیادی این شباهت خود را به خدا در اثر گناه از دست داد. این شباهت یا پارسایی اولیه در اتحاد ما با مسیح دوباره احیا می‌شود.

۳) پویا: یک دعوت است.

-‏‏‏ صورت خدا در انسان نه یک واقعیت تام و تمام بلکه یک قابلیت و پتانسیل بود که باید به فعلیت در می‌آمد. صورت و تصویر خدا در انسان را نباید همچون نقشی در سنگ بلکه همچون تصویری در آینه تلقی کرد.

-‏‏‏ تمام وجود انسان و روابط او تشکیل دهندۀ این صورت و تصویر بود، نه صرفاً بعد خاصی از ساختار و شخصیت او.

-‏‏‏ این صورت بعد آخرشناختی دارد. مسیح صورت کامل خداست، نه آدم پیش از سقوط. آدم تنها مادۀ خام بود. آدم مانند نوزادی بود که هرچند نقصی نداشت، ولی هنوز باید بالغ می‌شد و به کمال می‌رسید.

معنی صورت خدا

۱. ما از مقام خاصی برخورداریم.

۱-‏‏‏‏۱) دریافت‌کنندگان محبت خدا

۱-‏‏‏‏۲) ما ارزش خاصی در نظر خدا داریم.

۱-‏‏‏‏۳) ما مسئولیت خاصی در برابر خدا داریم -‏‏‏ حاکمیت بر طبیعت

* مفهوم تصویر در میان ملتهای بین‌النهرین و کمک آن به درک مفهوم تصویر خدا

۲. ما از هدفی خاص برای آینده برخورداریم.

-‏‏‏ صورت خدا بودن یک دعوت است: دعوت به منعکس کردن خدا

-‏‏‏ ما به معنای برخورداری از این دعوت و بهره‌مند شدن از محبت، ارزش و مسئولیت خاص، هم‌اکنون صورت خدا هستیم.

-‏‏‏ عیسی به معنای واقعی و کامل صورت خداست. (دوم قرنتیان ۴:‏۴؛ کولسیان ۱:‏۱۵)

-‏‏‏ ما با شریک شدن در مسیح به صورت خدا تبدیل می‌شویم. با اتحاد با مسیح است که ما به دعوت والای خدا تحقق می‌بخشیم (دوم قرنتیان ۳:‏۱۸:‏افسسیان ۴:‏۲۴؛ کولسیان ۳:‏۹-‏‏‏‏۱۰.)

-‏‏‏ هرچند ما بیعانۀ این صورت خدا بودن را تجربه می‌کنیم، ولی این تنها در آینده کامل می‌شود (رومیان ۸:‏۲۹؛ اول قرنتیان ۱۵:‏۵۰-‏‏‏‏۵۳؛ اول یوحنا ۳:‏۲؛ اول قرنتیان ۱۵:‏۴۹.)

-‏‏‏ پس مسیحیان به یک معنای خاص صورت و تصویر خدا هستند.

۳. ما از رابطه‌ای خاص برخورداریم.

-‏‏‏ مشارکت با خدا، با یکدیگر و با تمام خلقت.

-‏‏‏ صورت خدا، یک واقعیت جمعی، ارتباطی و مشارکتی است.

-‏‏‏ پیدایش ۱:‏۲۶-‏‏‏‏۲۷ این را نشان می‌دهد.

-‏‏‏ این واقعیت جمعی در اورشلیم آسمانی به تحقق کامل می‌رسد (مکاشفه ۲۲:‏۱-‏‏‏‏۴.)

-‏‏‏ جمعی بودن صورت خدا ریشه در تثلیث دارد.

-‏‏‏ پیدایش ۱‌:۳۰، پیدایش ۶‌:۱۷؛ م.ک. ۷‌:۱۵