آیا تا به حال فکر کرده‌اید که خواندن هر یک از مقالات این مجله و فکر کردن در مورد آنها چقدر انرژی می‌برد؟ ما برای انجام هر کاری به انرژی احتیاج داریم. اگر انرژی به بدن ما نرسد، توانایی انجام هیچ کاری را نخواهیم داشت و پس از مدتی نیز می‌میریم.

ما انرژی را از غذایی که می‌خوریم بدست می‌آوریم. اما همین گیاهان و جانوران که انرژی لازم برای بدن ما را تهیه می‌کنند، خود برای زنده ماندن و رشد و حرکت نیاز به انرژی دارند، و این انرژی چیزی نیست جز انرژی خورشیدی. به‌عبارت دیگر منشأ حیات ما و حیات همه موجودات روی زمین خورشید است.

خورشید تنها ستارۀ منظومه شمسی است و ۵ میلیارد سال از عمرش می‌گذرد. این ستاره کروی شکل است و عمدتاً از گازهای هیدروژن و هلیوم تشکیل شده است. وسعت این ستاره ۴/۱ میلیون کیلومتر (۸۷۰۰۰۰ مایل) است.

فاصله خورشید از زمین ۱۵۰ میلیون کیلومتر است. اگر این ستاره تنها اندکی از زمین دورتر ‌بود سطح زمین چنان سرد و تاریک می‌شد که برای سکونت مناسب نمی‌بود. بالعکس، اگر تنها اندکی به زمین نزدیک‌تر بود، زمین چنان داغ می‌شد که هیچ موجودی نمی‌توانست بر روی آن زندگی کند.

علاوه بر اینکه کل حیات ما به انرژی خورشیدی وابسته است، نور خورشید مزایای دیگری نیز برای ما دارد که در زیر به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:

۱-‏‏‏ قرار گرفتن در معرض نور خورشید رنگ پوست را شفاف و درخشان می‌سازد و بر انعطاف‌پذیری آن می‌افزاید. پوستی که تا اندازه‌ای بر اثر تابش نور خورشید برنزه شده است در مقایسه با پوست برنزه نشده در برابر عفونت مقاوم‌تر است. اگر تنها به میزان متعادل در معرض نور خورشید قرار بگیریم، این کار از وقوع بسیاری از بیماری‌های پوستی جلوگیری خواهد کرد و حتی باعث درمان برخی از بیماری‌های پوستی نیز خواهد شد. تحقیقات نشان داده است که اشعه خورشید، سیستم دفاعی بدن را تقویت می‌کند.

۲-‏‏‏ اشعه خورشید روی روحیه و رفتار ما تأثیر مستقیم دارد. نور خورشید برای بیماران عصبی و افسرده بهترین دارو است. نور خورشید باعث می‌شود هورمونی خاص ترشح شود که می‌توانیم اسم آن را "احساس خوب" بنامیم. به همین دلیل است که ما در هوای سرد و تاریک روزهای زمستان و پاییز دچار افسردگی می‌شویم.

۳-‏‏‏ نور خورشید برای مشکل بی‌خوابی نیز مفید است. قرار گرفتن در معرض تابش نور خورشید در طول روز باعث افزایش تولید هورمون ملاتونین به‌هنگام شب می‌شود. هورمون ملاتونین وظیفه تنظیمِ خواب بدن را بر عهده دارد.

۴-‏‏‏ پوست بدن در معرض تابش خورشید ویتامین D تولید می‌کند که به جذبِ کلسیوم در روده‌ها کمک می‌‌کند و باعث می‌شود استخوان‌هایی قوی داشته باشیم. بدین ترتیب نور خورشید از بروز بیماریِ راشیتیسم در اطفال و بزرگسالان، و پوکی استخوان در افراد مسن جلوگیری می‌کند.

۵-‏‏‏ از آنجا که ویتامین D و برخی از اجزاء مرتبط به آن مانع از ایجاد برخی از سلول‌های سرطانی می‌شود، می‌توان گفت که خورشید احتمال ابتلا به بیماری سرطان را کاهش می‌دهد. چنانچه به‌طور منظم و متعادل در معرض نور خورشید قرار بگیریم، کمتر احتمال دارد که به سرطانِ روده، سینه، خون و سرطان لنفاوی مبتلا شویم.

۶-‏‏‏ قرار گرفتن در معرض تابش خورشید باعث تقویت سیستم قلب و عروق می‌شود. همچنین نور خورشید به گردش خون، تپش قلب و فشار خون کمک می‌کند و میزان قند و کلسترول خون را نیز تنظیم می‌نماید.

۷-‏‏‏ اشعه خورشید باعث می‌شود کبد بهتر کار کند و بنابراین در درمان بیماری زردی یا یرقان مؤثر است.

۸-‏‏‏ اشعه خورشید کارِ کلیه‌ها را نیز آسان‌تر می‌کند، چون وقتی بدن ‌ما در مقابل تابش خورشید عرق می‌کند سموم و مواد زائد از طریق پوست دفع می‌گردد.

۹-‏‏‏ خورشید همچنین از طریق تحریکِ غدۀ تیروئید، میزان متابولیسم بدن را افزایش می‌دهد و بدین ترتیب باعث کاهش وزن می‌شود. نور خورشید علائم یائسگی را نیز کاهش می‌دهد.

۱۰-‏‏‏ اشعه خورشید در کسانی که مبتلا به بیماری آرتروز هستند نیز باعث درمان مفصل‌های ورم‌کرده می‌شود.

همانطور که ملاحظه می‌کنید، ما به خورشید نیاز مبرم داریم. اما جالب است بدانید که خورشید نیز مثل هر آفریدۀ دیگری عمر جاودان ندارد بلکه روزی از بین خواهد رفت. دانشمندان تخمین زده‌اند که تا حدود ۵ میلیارد سال دیگر، بیشتر هیدورژن موجود در هسته خورشید گداخته شده و صرف تهیه هلیوم می‌شود. در آن زمان جاذبه باعث انقباض هسته شده و فشار و دمای آن را افزایش خواهد داد. هیدروژن در پوسته اطراف هسته شروع به سوختن خواهد کرد و انرژی حاصل از همجوشی هسته‌ای در پوسته، باعث انبساط لایه‌های خارجی خواهد شد. نتیجه اینکه خورشید تبدیل به یک جرم غول‌آسای سرخ‌رنگ خواهد شد.

در مراحل پایانی عمر خورشید، هنگامی که این ستاره به غول سرخ تبدیل می‌شود، همۀ اجرام از آسمان آبی گرفته تا تمامی پدیده‌های جوی، عمیقاً تحت تأثیر این جرم غول‌آسا قرار می‌گیرند. افزایش مساحت خورشید باعث می‌شود که دمای زمین از حد معمول بسیار فراتر ‌رود. در نتیجه تمام موجودات زنده از بین می‌روند و زمین در غم از دست دادن آنها و خورشید به سوگ می‌نشیند. با افزایش دما یخ مناطق قطبی شروع به ذوب شدن می‌کند، سطح اقیانوس‌ها بالا می‌آید و لایه ضخیمی از ابر بر سطح زمین ایجاد می‌شود که باعث می‌گردد خورشید برای مدتی از زمین پنهان باشد. این ابرها تقابل اقلیمی میان قطب و استوا را از بین می‌برند. سپس جو زمین شروع به تبخیر شدن می‌کند.

اینها برخی از نتایج تحقیقات دانشمندان است. ما دقیقاً نمی‌دانیم که پایان عمر زمین و آسمان چگونه خواهد بود، اما طبق کلام خدا در مکاشفه ۲۱ آسمان و زمین جدیدی به ما وعده داده شده است: «سپس آسمانی جدید و زمینی جدید دیدم، زیرا آسمان اول و زمین اول سپری شده بود...» همچنین می‌خوانیم که «معبدی در شهر ندیدم، زیرا خداوند خدای قادر مطلق و بره، معبد آن هستند. و شهر نیازی به خورشید و ماه ندارد که بر آن بتابند زیرا جلال خدا آن را روشن می‌کند و بره چراغ آن است. و قوم‌ها در نور آن سلوک خواهند کرد و پادشاهان زمین، جاه و جلال خود را به آنجا خواهند آورد» (مکاشفه ۲۱:‏۲۲-‏‏‏‏۲۴).

فکر کردن در مورد امور آینده و اندیشیدن به نابودی جهان ممکن است لرزه بر اندام هر یک از ما بیاندازد، اما خدای ما در وعده‌هایش امین است و به تمام کسانی که به او ایمان آورده‌اند و نجات او را پذیرفته‌اند و هر روزه در مسیر شبیه شدن به مسیح می‌کوشند وعده رهایی و وارد شدن به آن اورشلیم جدید را می‌دهد: «اینکه بزودی می‌آیم و پاداش من با من است تا به هر کس برحسب اعمالش جزا دهم. من "الف" و "ی"، اول و آخر، و ابتدا و انتها هستم. خوشا به‌حال آنان که ردای خود را می‌شویند تا حق دسترسی به درخت حیات را پیدا کنند و بتوانند به دروازه‌های شهر داخل شوند» (مکاشفه ۲۲:‏۱۲-‏‏‏‏۱۴).

منبع:

www.Daneshnameh.roshd.ir