کودکان عصر ما
۴ دقیقه
از میان همۀ معضلات و مشکلاتی که در جهان معاصر شاهد آن هستیم، یقیناً مشکلات و مصائب کودکان دردآورترینِ آنها محسوب می‌شود. هر روزه حدود ۲۰۰ هزار کودک به جهان ما قدم می‌گذارند، اما آنان در حالی زندگی در این کره خاکی را آغاز می‌کنند که آینده چندان درخشانی در انتظار آنان نیست.
وضعیت فعلی میلیونها کودکی که با مشکلات عدیده دست و پنجه نرم می‌کنند، بیانگر این است که جهان معاصر علی‌رغم همه ادعاهای گوشخراش و ظاهر فریبش، مکان چندان مناسبی برای کودکان معصوم و بی‌دفاعِ عصر ما نیست. اجازه بدهید نگاهی اجمالی بر برخی واقعیت‌های تلخ مربوط به شرایط کودکان عصرمان بیندازیم.
از ۵/۲ میلیارد کودکی که در جهان زندگی می‌کنند، ۶۰۰ میلیون دچار سوءتغذیه هستند. یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر از آنان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و ۱۵ میلیون نفر آنان فاقد سر پناه هستند. ۱۳۰ میلیون کودک که بین سنین ۶ تا ۱۱ سال قرار دارند، به مدرسه نمی‌روند و ۴۰۰ میلیون نفر از آنان از آب سالم و بهداشتی محرومند.
علی‌رغم قانون منع کار کودکان، ۲۵۰ میلیون کودک در جهان در شرایط بد و ناگوار کار می‌کنند. در ده سال گذشته بیش از ۳ میلیون کودک در جهان در جنگهای مختلف جان خود را از دست داده‌اند و ۱۵ میلیون کودک نیز در اثر این جنگها معلول شده‌اند. هزاران کودک در نقاط مختلف جهان و خصوصاً در تایلند و برخی کشورهای اروپای شرقی از سوی باندهای اشاعه فحشا مورد سوء استفاده جنسی قرار می‌گیرند. یک میلیون کودک زیر ۱۵ سال آلوده به ویروس H.I.V هستند و مرگی مهلک در انتظار آنان است و روزانه ۱۶۰۰ کودک به بیماری ایدز مبتلا می‌شوند.
در حال حاضر ۸ میلیون کودک مادران خود را بر اثر ابتلا به بیماری ایدز از دست داده‌اند و چنین بنظر می‌رسد که این بیماری دهشتناک آسیبهای هولناکی به کودکان معصوم و بی‌دفاع کره خاکی‌مان وارد ساخته است. در مجموع وضعیت کودکان در کشورهای فقیر و توسعه نیافته بدتر از کشورهای غنی و توسعه یافته است و درصد قابل توجهی از آمارهای سطور فوق مربوط به کودکانی می‌شود که در کشورهای توسعه نیافته زندگی می‌کنند. بنابراین سرنوشت کودکی که در اتیوپی یا عراق چشم به جهان می‌گشاید، با سرنوشت کودکی که در نروژ یا ژاپن چشم به جهان می‌گشاید، بسیار متفاوت است. در حال حاضر۲۵ درصد کودکان عراقی دچار سوء تغذیه هستند و تا کنون دهها هزار کودک عراق به‌خاطر نرسیدن دارو و فقدان امکانات بهداشتی اولیه جان خود را از دست داده‌اند. وضعیت سیاسی و منازعات و تنشهای قومی و منطقه‌ای نیز در عصر حاضر جان هزاران کودک را می‌گیرد، یا آسیبهای جبران‌ناپذیری به روح و جسم آنان وارد می‌سازد.
چه کسی مسئول این وضعیت است؟ چه کسی پاسخگوی شرایط هولناکی است که کودکان عصر ما با آن روبرویند؟ شاید پاسخهای بسیاری در ذهنمان باشد ولی هیچکدام از این پاسخها به خودی خود دردی را از دردهای عدیده این کودکان دوا نمی‌کند. این کودکان محتاج دستان پر شفقت و مهربانی هستند که آنچه را که در توانشان هست برایشان انجام دهند. در جهان نهادها و سازمانهای مختلفی وجود دارند که به منظور کمک و یاری‌دهی به کودکان و نیازهای گوناگونشان به‌وجود آمده‌اند. اما نیازها و مشکلات آنقدر زیادند که همیاری و مساعدت همه جهانیان را می‌طلبد. ما به‌عنوان مسیحی در این بین چه وظیفه‌ای داریم؟ آیا آنچه که از دستمان برمی‌آید تا کنون انجام داده‌ایم؟ یا هنوز به این سؤال ابتدایی پاسخ نگفته‌ایم که "همسایه من کیست؟" آیا می‌توانیم در وجود دردمند و رنجور میلیونها کودک معصوم، همسایه‌مان را تشخیص دهیم؟
... عیسی در آخوری محقر چشم به جهان گشود و در حالی که نوزادی بیش نبود، قصد جانش کردند. آنگاه والدینش سفری طولانی و خطرناک را در پیش گرفتند تا جان فرزندشان را برهانند. عیسی از نخستین روزهای زندگی‌اش شریک وضعیت اسفناک و مخاطره‌آمیز میلیونها کودکی شد که جهان خصم‌آلود از ابتدا قصد جانشان را دارد. آری تولد خداوندمان نیز مُهر انسانیت ستمدیده و مظلوم را بر خود داشت، ویژگی‌ای که در تمامی طول زندگی عیسی در همه ابعاد زندگی‌اش دیده می‌شد.
... در این روزهای خجسته، ما تولد عیسای کودک را جشن می‌گیریم. اما شاید چنان که باید به وضعیت میلیونها کودکی که عیسی به‌خاطر ایشان به‌دنیا آمد و جان سپرد توجهی نداریم. کودکانی که به صورت خدا آفریده شده‌اند و خدا به‌خاطر نجات و رستگاری آنان به زمین آمد و هر رنج و مشقتی را متحمل شد. امروز ما برای بهبود شرایط آنان حاضر به تحمل چه رنج و مشقتی هستیم؟ بیایید در این ایام خجسته به‌جای این که تنها به فکر شاد ساختن خود و فرزندانمان باشیم، نگاهی به شرایط میلیونها کودکی بیندازیم که در شرایطی هولناک بسر می‌برند. در جشن تولد عیسای نوزاد دست یاری بسوی کودکانی دراز کنیم که بیش از هر زمان دیگری نیازمند مساعدت ما هستند.