چیزهای نو
۷ دقیقه
بار دیگر ایام عید نوروز فرا رسید. چقدر شایسته و بجاست كه سال نو از بهار شروع شود. ما در طبیعت تغییرات مختلف را مانند تبدیل سردی به گرما و زشتی به زیبایی مشاهده می‌كنیم. تاریكی جای خود را به روشنایی می‌دهد و هر چیز بی‌ثمر و عقیم بارور و میوه‌دار می‌گردد. از لحاظ روحانی خداوند قادر است شبهای تاریك ما را به روز روشن تبدیل كند و زمستان‌های سرد ما را به تابستان گرم و شادی مبدل سازد.
باد نوروز وزید، روز فیروز رسید، صبح امید دمید.
مژده آن را كه در این سال حیات نو یافت!
نیّر نور مسیحاش پرستار آمد.
(جلیل قزاق ایروانی)
معجزۀ بهار كه هر سال تجدید می‌شود، با تازه شدن چیزهای كهنه، نشانۀ خوبی است از دلبستگی خدا به نو كردن و تازه ساختن خلقت خود. بنابراین از این دگرگونی و تغییر اساسی در طبیعت می‌توان استنباط كرد كه خدا چیزهای نو و تازه را دوست دارد و می‌خواهد چیزهای كهنه را مبدل به نو سازد. (مكاشفه ۲۱:۱ و ۵)؛ می‌دانیم كه این وعده شامل آسمان و زمین جدید است. «آنگاه، آسمان تازه و زمین تازه دیدم زیرا آن آسمان و زمین نخستین ناپدید شده‌اند و دیگر دریایی وجود نداشت» (مكاشفه ۲۱:۱).
كتاب‌مقدس به خیلی چیزهای نو اشاره می‌كند كه در این مقاله بعضی از آنها را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
۱- عصری نو
خدا می‌فرماید «اینك من چیز نویی بوجود می‌آورم» و از مضمون متن معلوم است كه منظورش ایام و عصر جدید است، چون در ادامه می‌فرماید: «به درستی كه راهی در بیابان و نهرها در هامون قرار خواهم داد... چونكه آب در بیابان و نهرها در صحرا بوجود می‌آورم تا قوم خود و برگزیدگان خویش را صدا نمایم» (اشعیا ۴۳:۱۹-۲۱).
حالا این عصر جدید به آمدن یك عهد تازه مربوط است. خدا بعلت اینكه می‌خواست با انسان درتماس باشد و با او رابطه و شراكت داشته باشد، عهدی با انسان می‌بندد كه نقطۀ اصلی این پیمان این می‌باشد: «من خدای شما خواهم بود و شما قوم من». اما متأسفانه وقتی به تاریخ قوم خدا در عهدعتیق مراجعه می‌كنیم، فقط با قصور و شكست روبرو می‌شویم. خدا امین بوده ولی قومش بی‌وفا بودند. در اینجا دو مسأله هست: اولین اشكال قصور قلب انسان بود. این پیمان فقط ظاهری بود و چون خود قوم از درون عوض نشده بودند؛ لازم بود كه قلب انسان عوض شود. دومین مسأله محدودیت‌های تشكیلات قدیمی بود. این پیمان ناقص بود چون انسان نتوانست بطور مستقیم با خدا در تماس باشد؛ احتیاج به یك مَسْكَن كامل‌تر برای حضور خدا بود و هم به یك كاهن اعظم كامل و یك قربانی كامل. بنابراین «خداوند می‌گوید: اینك ایامی می‌آید كه با خاندان اسرائیل و خاندان یهودا عهد تازه‌ای خواهم بست» (ارمیا ۳۱:۳۱) كه جزئیات این پیمان نه فقط در آیات ۳۲-۳۴ پیدا شده بلكه در عبرانیان ۸:۸-۱۳ تكرار می‌شود. در این عهدجدید خدا می‌خواهد قوانین خود را بر قلب‌ها بنویسد، فرصت بدهد كه همه او را بشناسند و گناهان را بیامرزد.
این پیشگویی در مورد عهد تازه راجع به یك دل تازه و روح تازه هم صحبت می‌كند: «و دل تازه به شما خواهم داد و روح تازه در اندرون شما خواهم نهاد... قوم من خواهید بود و من خدای شما خواهم بود» (حزقیال ۳۶:۲۶-۲۸). خدا یك اسم جدید نیز به ما عطا می‌كند «و تو به اسم جدیدی كه دهان خداوند آن را قرار می‌دهد، مسمی خواهی شد... و ایشان را به قوم مقدس و فدیه شدگان خداوند مسمی خواهند ساخت» (اشعیا ۶۲:۲، ۴ و ۱۲). به همین دلیل خدا می‌خواهد كه ما یك سرود تازه بسراییم «سرودی تازه برای او بسرایید» (مزمور ۳۳:۳ و ۹۸:۱). چرا؟ چون خدا «سرود تازه در دهانم گذارد» (مزمور ۴۰:۳).
۲- راهی نو
برای اینكه عصر جدید شروع بشود و بركات عهد تازه نصیب ما گردد، لازم بود یك راه تازه بسوی حضور خدا باز شود، راهی كه از طریق بدن و خود مسیح مهیا شده است: «پس ای برادران بوسیلۀ خون عیسی مسیح ما اجازه یافته‌ایم كه با شهامت از راه تازه و زنده‌ای كه مسیح از میان پرده بروی ما باز كرده است، یعنی بوسیلۀ بدن خود به قدس‌الاقداس وارد شویم» (عبرانیان ۱۰:۱۹ و ۲۰). چقدر جالب است كه عید نوروز نه فقط همزمان با شروع بهار است بلكه تقریباً همزمان با عید قیام مسیح نیز می‌باشد. به‌یاد می‌آوریم كه این راه تازه توسط مرگ و قیام مسیح باز شده است.
مژده بادا كه نو شد سراسر جهان
گشته بیدار گیتی ز خواب گران!
بین چگونه شود رنگ رنگ آسمان!
گه كند گریه گه خنده بر بوستان.
بر طبیعت نگر مرده بد زنده شد!
در جهان پرتو مهر تابنده شد.
آن مسیحی كه از بهر ما بنده شد
مرد و برخاست و ما را رهاننده شد.
(ح. ب. دهقانی تفتی)
به این ترتیب، نیاز تشكیلات قدیم به یك مسكن كامل‌تر برای حضور خدا، به یك كاهن كامل و یك قربانی كامل، بوسیلۀ مرگ مسیح برآورده می‌شود. الان هر جا كه هستیم می‌توانیم مستقیماً از طریق این راه تازه و زنده وارد حضور خدا بشویم و بركات خدا را بدست بیاوریم.
۳- خلقتی نو
همچنین در مورد قصور قلب انسان، مسیح زنده نیاز به یك تغییر درونی را برآورده می‌سازد. شروع كار یك تولد نو می‌باشد. مسیح این را تولد تازه می‌نامد (یوحنا ۳:۳). كتاب‌مقدس تعلیم می‌دهد كه همه بدون استثناء بعلت گناه مرده‌اند. بنابراین همه به حیات و یك تولد تازه نیاز دارند.
وقتی شخصی به گناهان خود اعتراف بكند و از گناه كردن توبه نماید و عیسای مسیحِ زنده را به‌‌عنوان منجی خود بپذیرد، تبدیل به یك ایماندار می‌شود و خدا نه فقط گناهانش را می‌آمرزد، بلكه روح خودش را در آن شخص قرار می‌دهد؛ به‌قول كلام خدا او یك خلقت تازه می‌شود (دوم قرنتیان ۵:۱۷). وقتی كه یك نفر ایماندار می‌شود، مثل یك نوزاد است و باید رشد بكند (اول پطرس ۲:۲). خدا یك طبیعت، شخصیت و انسان تازه به ما عطا می‌كند و اراده. آرزوی خداوند برای ما این است كه تقدیس بشویم و حتی به‌شكل پسر خود او در بیاییم (رومیان ۸:۲۹). «و شخصیت تازه‌ای را كه در نیكی و پاكی حقیقی و بصورت خدا آفریده شده است به خود بپوشانید» (افسسیان ۴:۲۴). «دیگر دروغ نگویید، زیرا با آن آدمی كه در سابق بودید و عاداتش، قطع رابطه كرده‌اید، و زندگی را بصورت انسان تازه‌ای شروع كرده‌اید - انسانی كه پیوسته در شباهت خالق خود به‌شكل تازه‌ای در می‌آید - تا رفته رفته به معرفت كامل خدا برسد» (كولسیان ۳:۹ و ۱۰). پس بعد از اینكه مسیح را پذیرفتیم تغییرات زیادی باید در زندگی ما صورت بگیرد.
۴- انسانیت تازه
اما ممكن است كسی فكر كند كه این تغییرات در این عصر جدید، فقط به ما بصورت افراد منفرد مربوط می‌شود. كاملاً درست است كه خدا در وهله اول بطور شخصی ما را عوض می‌كند، ولی نباید فراموش بكنیم كه خدا ما را در یك جمع یعنی یك انسانیت تازه قرار می‌دهد. «... او ... دیواری كه انسان را از هم جدا می‌كرد و دشمنان یكدیگر می‌ساخت، در هم شكست... تا از این دو دسته در خود یك انسانیت تازه‌ای بوجود آورد و صلح و صفا را میسر سازد» (افسسیان ۲:۱۵). بنابراین روابط ما با بقیه ایمانداران خیلی مهم است چون همۀ ما هموطنان و اعضای خانوادۀ خدا هستیم و ما در اتحاد با او و همراه دیگران به صورت یك معبد مقدس در می‌آئیم و خدا بوسیلۀ روح خود در آن زندگی می‌كند (افسسیان ۲:۱۹-۲۲). به همین دلیل خدا می‌خواهد كه ما و دیگران در كلیسا جمع بشویم و اتحاد را نگه بداریم و ثابت بكنیم كه در مسیح یك هستیم.
این البته كار آسانی نیست چون همۀ ما با شخصیت‌ها و زمینه‌های مختلف وارد كلیسا می‌شویم. به همین جهت مسیح یك فرمان تازه به ما داده است كه یكدیگر را دوست بداریم: «همانطوری كه من شما را دوست داشته‌ام، شما نیز یكدیگر را دوست بدارید. اگر نسبت به یكدیگر محبت داشته باشید، همه خواهند فهمید كه شاگردان من هستید» (یوحنا ۱۳:۳۴ و ۳۵).
در نتیجه، در این ایام عید نوروز و عید قیام و شروع فصل بهار فرصت خوبی است كه نه فقط خدا را برای همۀ چیزهای نو و بركات روحانی شكر بكنیم، بلكه اجازه بدهیم كه روح خداوند یك كار جدید در قلبهای ما انجام بدهد و طوری ما را عوض بكند كه دیگران بتوانند تشخیص بدهند كه ما در مسیح هم یك خلقت تازه و هم یك انسانیت تازه شده‌ایم.