بــه نــام خــداونــد یکتــا پــدر

فـرستـاده خــود را بـه نـام پســر

چـو انسـان بـه دنیـا بیـامـد خــدا

که ایمـان جـز ایـن ره نـدارد بشـر

چـو آدم خـداگـونه آمـد ز عــرش

کــه الگـو بمـانـد بــرای نظـــر

شــریعت نشـایـد بــر او ره بـرد

یکـی نیـست پیــدا نکـرده حـذر

از ایـن پس بجــای عهـد قـدیـم

بیـــاورده عهـدی نــو و معتبــر

چنین گویـد عیسـی بـه مـردان ره

مـریـدان مشتـاق و جـان راهبــر

هر آن کس که از جان حفاظت کند

بـه آخـر شود جان شیریـن هـدر

ولیکن کسـی جان بـه او بسپـرد

حفـاظت شـود جان او از خطـر

تـو بـاید همه جان و دل بسپـری

فـرازی صلیبت بـه پشت کمــر

درختـی کـه در وی نیـارد ثمـر

ببـایـد بسـزانـد او بــار و بــر

محبت بـه همنـوع خـود تا کنی

ز باریکـه راهـی شـوی ره بسـر

امیر یوسفی

صوفیه بلغارستان

 

کلیسا

چــه نـامی بهتــره از نــام عیســی

بــــود زیبنــــده طـــاق کلیســـا

بر ایمانـدار و بی‌ایمـان همیـن است

پیـــــام وحـــی ابــــلاغ کلیســا

هر آن کس عهد عیسی در دل اوست

یقیــن او هســت مشتــاق کلیســا

هـزاران بـاغ و بستـان انـدرین دهـر

بــود، کـی می‌شــود بــاغ کلیســا

نبنـدم پـا بـه عهـدی تـا کـه هستـم

بـه جــز بـر عهـد و میثـاق کلیســا

حسن از ایران

 

خالق زنده

ای تا به ابد زنـده، ای نور تو پاینـده

 بـی تو نباشـم زنــده، ای یاور بالنــده

ای که دانـی همـه، ای خالـق فرزانه

 بی تو ندارم خنـده، ای مهربان، ای زنده

ای که بـرای همـه، ای پـدرِ جانانـه

 زنم خنده مستانه، چون که هستی پاینده

چون نگرم جانانه، تو را بینم در همه

 ای نور تو تابنـده، ای خالـق هـر زنـده

ای عیسای پاینـده، ای خالـق معجزه

 زنده‌ام و پاینده، چون که تو هستی زنده

شعر از نوا