مکاشفۀ خاص/۲

اشکال مکاشفۀ خاص

۱. اعمال و سخنان خدا در تاریخ نجات و نقطۀ اوج آن یعنی مسیح (کلام مجسم.)

۲. کتاب‌مقدس (کلام مکتوب.)

• چهار فایدۀ نوشته شدن مکاشفۀ خدا:

• دوام و بقا پیدا می‌کند.

• پخش آن آسانتر می‌شود.

• تثبیت می‌شود و تغییر آن به حداقل می‌رسد.

• از شکل نهایی و معیار برخوردار می‌گردد.

۳. تکلم خدا از طریق روح به هنگام خواندن یا شنیدن کلام (کلام زنده.)

زبان مکاشفۀ خاص

• خدا در مکاشفه‌اش خود را به سطح ما تنزل می‌دهد و به زبان ما با ما سخن می‌گوید.

• امکان منطقی سخن گفتن خدا با ما: خدا ذی‌شخصیت قادر به ایجاد ارتباط است. او که به ما زبان داده قادر است با ما از طریق زبان سخن بگوید (مزمور ۹۴: ۹.)

• حقیقت قیاسی مکاشفه: خدا از عناصری در حیطۀ زندگی و تجربۀ ما که مناسب برای قیاس با اوست بهره می‌جوید تا به وسیلۀ آنها خود را بر ما مکشوف سازد. تنها اوست که خودش را می‌‌شناسد. اما او ما را نیز که مخلوق او هستیم می‌شناسد و می‌تواند نقاط تماس بین قلمروی تجربۀ ما و قلمروی تجربۀ خود و عالم الهی برقرار کند.

• اما هیچیک از این قیاسها نمی‌توانند بیان کاملی از حقیقت الهی باشند. بنابراین مکاشفۀ الهی هرچند درست است اما هیچ وقت کامل نیست. زبان بشری و تشبیهات، قیاسها و استعاره‌های آن می‌تواند ابزاری مناسب برای بیان حقایق الهی باشد. ولی باید همیشه آگاه باشیم که خدا حتی در مکاشفۀ خود نیز به قول بارت، الهیدان بزرگ قرن بیستم، کماکان پنهان باقی می‌ماند.

−−−−−−−−−−−

منابع

درآمدی بر الهیات – مک‌گراث ۱۹۳-‏‏‏‏ ۲۰۱. (چاپ ایران)

۲۱۱-‏‏‏‏ ۲۱۹. (چاپ انگلیس)

الهیات مسیحی – تیسن ۲۰-‏‏‏‏ ۲۷.

اصول الهیات – فاتحی ۱۷ – ۱۹.

Migliore, Faith, ch. 2.

Grenz, Theology, ch. 1.

Grenz, Community, ch. 1.