سال‌ها پیش فیلم معروف راکی (Rocky) را دیدم که در آن قهرمان فیلم که مشتزنی بسیار معمولی و آماتور بود سرانجام توانست با تلاش و کوشش بسیار به مسابقه با قهرمان مشتزنی جهان راه یابد. فیلم راکی قهرمان فیلم را نشان می‌داد که در زیر ضربات قهرمان جهان مقاومت می‌کرد که ضربه فنی میدان را ترک نکند. حریف نیز از این سماجت و پایداری متعجب و غضبناک شده بود. چهرۀ راکی خونین شده بود و آثار تورم در همه جای صورت او نمایان بود اما همچنان ادامه می‌داد و عاقبت هم نه با ضربه فنی بلکه با امتیاز مسابقه را به حریف قدرتمند و نامدار خود واگذار کرد. با اینکه در پایان دست حریف به‌عنوان برندۀ مسابقه بالا برده شد ولی گویا بیشتر راکی بود که تماشاگران را به تعجب وا داشته بود و در سایۀ این احساسِ مردم، پیروزی حریف رنگ و بوی خود را از دست داده بود. به‌نظر می‌آمد که تماشاگران راکی را بازنده نمی‌دانستند و می‌خواستند او به‌عنوان برنده اعلام گردد، ولی آیا کسی را که تمام مدت در حال مشت خوردن بود می‌توان شایسته قهرمانی دانست؟

قهرمان واقعی از نظر ما کیست؟ آیا قهرمان و برنده کسی است که همیشه پیروز میدان را ترک می‌کند؟ شاید این سؤال مسخره به‌نظر آید و در جواب بگوییم که البته قهرمان شخصی است که با پیروزی میدان را ترک می‌کند ولی در کتاب‌مقدس چنین نگرشی همیشه صادق نیست. پولس رسول در رسالۀ دفاعیه خود به قرنتیان به خدمات خود در طول سال‌ها بشارت و خدمت اشاره می‌کند و در آن تصویری از یک مرد خدا که مرد میدان است به نمایش می‌گذارد که به‌ظاهر در نظر داور دنیوی این جهان شکست‌خورده است ولی از نگاه داور حقیقی در آسمان شایسته است که جام پیروزی را به‌دست گیرد. پولس رسول در رسالۀ دوم قرنتیان چنین می‌نویسد:

«ما از هر سو در فشاریم، اما خُرد نشده‌ایم، متحیریم، اما نومید نیستیم. آزار می‌بینیم اما وانهاده نشده‌ایم، بر زمین افکنده شده‌ایم اما از پا در نیامده‌ایم. همواره مرگ عیسی را در بدن خود حمل می‌کنیم تا حیات عیسی در بدن ما ظاهر شود. زیرا ما که زنده‌ایم همواره به‌خاطر عیسی به مرگ سپرده می‌شویم تا حیات او در بدن فانی ما آشکار گردد» (دوم قرنتیان ۴‏:۸-۱۱).

بله، ایمانداران در صحنۀ مسابقۀ این دنیا به‌ظاهر شکست خورده، مطرود، کم طرفدار و اندک جمعیتی هستند که هیچ نام و نشانی بر خود ندارند اما از نظر خداوند همان‌ها پیروزمندانی هستند که تاج جلال و عدالت برای‌شان آماده شده است. رهبر و الگوی این قهرمانان بی‌نام و نشان نیز خود خداوند عیسای مسیح است که با رنج‌ها و دردها و عاقبت صلیب روبرو شد. اما از نظر نویسندۀ عبرانیان او قهرمان و مظهر کامل ایمان است که پس از گذر از رنج‌های زیاد و عاقبت صلیبی وحشتناک اکنون بر جانب راست تخت خدا نشسته است.

بیایید در این ایام که مسابقات مختلف و از جمله فوتبال در جهان برگزار می‌شود بیشتر و بیشتر به رسالت خود در این جهان به‌عنوان شرکت‌کنندگان در نبرد زندگی و مرگ پی ببریم و دلسرد نشویم که با رنج‌ها و مشکلات دست به‌گریبانیم و ویژگی‌های یک قهرمان دنیوی را نداریم بلکه با وفاداری و پشتکار نه تنها خود به‌سوی کمال بتازیم بلکه دیگران را نیز به‌سوی این مسابقه هدایت کنیم.