کودکی در آخوری محقر چشم به جهان می‌گشاید. مکانی نامناسب و ناخوشایند که به‌صورت زایشگاهی برای زنی باردار و سرگردان درمی‌آید، که این خود معمایی است که چرا چنین شخصی در چنین جایی؟!

بسیاری از ما از تولد مسیح خیلی سریع می‌گذریم و تأکیدهای خود را بر زندگی‌، مرگ و قیام پیروزمندانه او متمرکز می‌سازیم که بسیار هم بجا است ولی موعظه‌ها و تعالیم ما در مورد تولد به همان روزهای کریسمس اختصاص دارد و بعد منتظر می‌شویم تا کریسمسی دیگر و پیام‌های دیگری در همان راستا. ولی آیا این تولد در سایه زندگی‌، مرگ و قیام‌، حقیقت کمرنگی است که ترجیح می‌دهیم آن را در حاشیه نهیم و با تعجیل از کنار آن بگذریم؟

به یقین باید اعتراف نمود که عید میلاد رویارویی با این حقیقت است که تولد مسیح پیامی منسجم و یکپارچه در راستای بقیه مراحل مهم زندگی او دارد. تصویر مسیح در آخوری محقر شاید شکوه و جلالی در خود نداشته باشد ولی همان حرکت نشان از شروعی فروتنانه برای پادشاهی دارد که داوطلبانه تصمیم گرفته است از نردبان شهرت و جلال پایین آید و با انسان‌های معمولی به تماسی محبت‌آمیز دست یازد.

بدون شک درس عمیق و گران‌بهای "فروتنی" در واقعه تولد مسیح نهفته است. درسی که جهان از فراگیری و آموختن آن سرباز می‌زند زیرا که غرور و سرافرازی کاذب در دل و اعماق این جهان ریشه دوانیده و فلسفه خوشبختی در بالارفتن از نردبان معنی می‌شود و نه در پایین آمدن از آن. جهان خودخواهی و جاه‌طلبی را تبلیغ می‌کند و نه افتادگی و فروتنی را.

عید میلاد این تصویر دروغین و ساختگی را در هم می‌شکند و مسیح با تولد خود در آخوری پست معیار والای دیگری برای سعادت و سرافرازی ارائه می‌دهد و آن پست‌شدنی است که داوطلبانه صورت می‌گیرد تا انسان‌ها را به سرافرازی حقیقی هدایت نماید. تولد مسیح حرکتی متضاد در برابر طرز فکری است که به گسترش خودپرستی دامن می‌زند و فروتنی را در فرهنگ لغت خود به ضعیف و ذلیل بودن معنی می‌کند. در جایی که مجوسیان از مشرق زمین آمده بودند تا در قصرها پادشاه یهود را بیابند، این پادشاه در میان شبانان و حیواناتی که در آخور بودند خفته بود. مسیح نه تنها در طول سه سال و نیم خدمت خود بلکه از همان بدو ورود خود به جهان خاکی با طرز تولد خود نشان داد که فروتنی شرط پذیرش و ورود به پادشاهی ابدی و بی‌انتهای اوست.

باشد که خود خداوند در این ایام شادی‌بخش میوﺓ فروتنی را در ما بیش‌تر پرورش دهد و با برکات روحانی ما را بیش از پیش مملو سازد.

ما برای این عید سعید به‌دنبال این بودیم که هدیه‌ای برایتان داشته باشیم و بالاخره به این نتیجه رسیدیم که بهترین هدیه این است که مجله را سر موقع انتشار دهیم! البته تعداد صفحات آن را افزایش دادیم و مقداری آن را مصور نیز کردیم. قسمتی را نیز با عنوان "دیدگاه زن" به مقالاتی در مورد زنان اختصاص دادیم که البته این قسمت فقط برای مطالعه زنان نیست بلکه شامل مقالاتی در مورد زنان و همچنین پیام زنان به دیگران است که بالطبع طیف وسیع‌تری از خوانندگان را دربرمی‌گیرد.

هیئت تحریریه مسئولیت‌های متفاوتی را بر عهده گرفت تا این نشریه به موقع در دسترس خوانندگان عزیز قرار گیرد و این تأخیرهای طولانی به پایان برسد. خداوند در این قسمت ما را مورد لطف و مرحمت خود قرار داد تا بر مشکلات عدیده‌ای که در سر راه‌مان بود فائق آییم و برای همین خداوند را برای این اتفاقات اخیر در انتشار این نشریه شکر می‌کنیم. تقاضای ما از شما خوانندگان گرامی این است که هم‌چنان مقالات، شهادت‌ها و شعرهای خود را به آدرس این نشریه برای‌مان ارسال دارید و نیز در انتقاد و ابراز عقیده در مورد کیفیت این نشریه با ما مکاتبه نمایید.

از طرف هیئت تحریریه نشریه تولد مسیح خداوند را به شما خوانندگان گرامی تبریک می‌گوییم و روزهای پربرکتی را در این ایام برایتان آرزومندیم.