بخشش مجانی

هر گاه که گناه می‌ورزیم فکر می‌کنیم که حتماً باید زمانی بگذرد تا خدا ما را ببخشد. این تصور که خدا می‌خواهد و می‌تواند که ما را در همان لحظه ببخشد برای بسیاری از مسیحیان غیرقابل تصور است‌. آنها فکر می‌کنند که برای آنکه بخشیده شوند ابتدا باید زمانی خود را در دریایی از احساس تقصیر غرق نمایند و سپس به شیوه‌ای زیبا و با درخواستهای مکرر طلب بخشش کنند. در واقع این حالت یأس و سرکوب خود خیلی بیشتر از گناه‌، آنها را از خدا دور می‌گرداند. باور کن که خدا می‌تواند تو را در همان لحظه ببخشد، او می‌تواند.

کسی که با اطمینان خاطر و بدون احساس الزام در برابر صلیب مسیح می‌ایستد و یا بدون اعتراف به گناه خود از مقابل آن می‌گذرد؛ نه تنها خود را فریفته بلکه خدا را دروغگو شمرده است‌.

عیسی مسیح برای گناهان تمام بشر جان داد. رنج او بر صلیب‌، آگاهانه و داوطلبانه بود. صلیب او ثابت می‌کند که او رنج انسانی را رنج خود می‌دانست‌. ما مسیح نیستیم و توانایی همدرد شدن ما نیز با دیگران بسیار محدود است‌. اما بعنوان مسیحیان موظفیم که از کنار درد و رنج برادرمان بی‌تفاوت نگذریم‌. شنیدن صدای برادر رنجدیده و همراهی با او همانا شریک شدن در رنج‌های مسیح است‌.

دیتریش بونهوفر

بهترین نصیب‌

یک مسیحی شاد مردی را که دوره‌گردِ خرده فروش بود دید و به او گفت‌: این چه افتخار بزرگی است که انسان نجات یافته باشد. مرد دوره‌گرد گفت بله درست است اما من چیز دیگری را از این بهتر می‌دانم‌. مرد مسیحی با تعجب گفت بهتر از نجات یافتن‌؟!! و سپس ادامه داد: چه چیزی می‌تواند وجود داشته باشد که بهتر از نجات یافتن باشد؟ و جواب غیر منتظره مرد دوره‌گرد این بود: داشتن رابطه‌ای نزدیک با آن کسی که مرا نجات داد.