فردوسی و تعالیم مسیح

نبینی که عیسای مریم چه گفت

بدانگه که بگشاد راز نهفت

که پیراهنت گر ستاند کسی

میاویز با او به تندی بسی

وگر بر زند کف به رخسار تو

شود تیره از زخم، دیدار تو

میاور تو اخم و مکن روی زرد

بخوابان تو خشم و مگو هیچ سرد

بهار بی‌خزان

شاه من اعظم شبانم ای پدر ای پاسبانم

من چه بنویسم عیانی ای همه نام و نشانم

نور رخشان جهانی هم زمین و آسمانی

در محبت پر فضیلت مظهر هر دو جهانی

پر ز روح کردگاری بهر ما پروردگاری

چون پدر در عرش والا بهر انسان بی‌قراری

چون بهار هر خزانی التیام هر فغانی

شاه بی‌آغاز کنعان برتر از آن دیگرانی

غیر تو هرگز نخوانم نیست نامی بر زبانم

وه چه شادم پیش تختت نیست زین بهتر مکانم

                                                                     امید ترکیه

غیر تو هیچ کس

خدایا مو ندارم غیر تو کس

تو خود گفتی که هستی و همین بس!

بدونُم گر نباشی، هیچ نباشه

فلک و آسمون و کوه و اطلس

بخونُم نزد خود ای منجیِ مو

ندونه دردِ مو غیر تو، هیچ کس

بگویم ذکر تو هر جا که باشُم

بدونُم جز تو نیست، رفیق و دادرس

بدوُنم ای شبانُم، رو به جاوید

بکن از دل برون، این خار و این خس

کنی درد دلُم درمون، مسیحا

نجویُم غیر تو عیسی، از این پس

صفای قلب مو نام تو باشه

همی دونم ندارم غیر تو کس

                                                                     شیدا بهزادی

خدایا!

اگر با من باشی، چه کسی می‌تواند علیه من باشد؟

اگر من با تو باشم، چگونه ممکن است که از میان دشواری‌ها عبور نکنم؟

هیچ مشکلی، هیچ مانعی و هیچ گره‌ای نیست که من و تو با هم نتوانیم آن را از میان برداریم.

                                                                     غزال مرادی

موانع چیزهای وحشتناکی هستند که هرگاه شما چشم‌هایتان را از هدف دور نگاه می‌‌دارید، آن‌ها را می‌بینید.

                                                                   هامیلتون مابی

اگر خواهان تماشای ستاره‌ها هستی، تاریکی شرط ضروری دیدن آن‌هاست.

                                                                       آنی ویلارد

مردم فراموش می‌کنند، خدا نیز فراموش می‌کند!

مردم نیکی و محبت را فراموش می‌کنند؛ خدا هرگز محبت کردن را فراموش نمی‌کند.

آشنایان، عزیزان خود را فراموش می‌کنند؛ خدا غریبان را هم فراموش نمی‌کند.

مردم عهد خود را فراموش می‌کنند؛ خدا امانت خود را فراموش نمی‌کند.

دولتمندان، مسکینان را فراموش می‌کنند؛ خدا دولتمند و مسکین را فراموش نمی‌کند.

مردم، دوستان خود را فراموش می‌کنند؛ خدا دوست و دشمن را فراموش نمی‌کند.

مردم، خدا را فراموش می‌کنند؛ او مردم بی‌خدا را هم فراموش نمی‌کند.

مردم، کینه‌ها را فراموش نمی‌کنند؛ خدا گناهان چرکین را هم فراموش می‌کند.

                                                                  مژده شیروانیان

زندگی به تناسب شهامت آدمی گسترش یا فروکش می‌یابد.

                                                                          آنین نین

برای کشتی‌ای که عازم هیچ بندری نیست، باد موافق معنا ندارد.

                                                                    میشل دومنتی