ای خــدا نــزد تــو کنــــم فریــاد صخــرۀ مــن مـــرا مبر از یــاد
تو مبادا از مــن شوی خامـــوش که به حفره روم پو یک بیهوش
بشنــــو آواز بــــا تضــرع مـــن از تــو این است همین توقـع مــن
دست خــود را که مــن برافرازم رو بــه محراب قــدست انــــدازم
منشانـم بــــه نــزد بــــدکاران مکشانــــم بســـــوی شـــــــروران
سخـــن صلـــح پیــــش همسایـــه همـه گوینــــد و لیک بـــیپایـــه
در لب است آنچه را که میگویند در دل آزار خلــــق میجوینـــد
راه ایشــان که بـد کنـند ســد کـن هر بـــدی را بــه نزدشــان رد کـن
صنعـــت دســـت تــو نمـــیدانند آنچــــه بنوشتـــهای نمـــیخواننـــد
مـــن تــوکل نمــودهام بــه خــــدا دل بــه وجـد آمـده ازو همــه جــــا
بــر مسیح قلعــه نجات خــداست قـوم خـود را همـه حیات خـداست
حمـد او بــا ســرود مــیگویــــم ز آنچــه هست یــا بــود میگویـم
قراچهداغی