دو نوع ستاره‌شناس
۱ دقیقه
ستاره‌شناسی به عصر جدید،
فضا را نوردید و داد این نوید:
"به هرجا که گشتم خدایی نبود،
بهشتی و عرشی بجایی نبود."
دلی زین سخن هیچ بی‌غم نشد،
زتشویش‌ها اندکی کم نشد.
ستاره‌شناسان دو ده قرن پیش،
در آرامش محض غافل زخویش.
شبی در سما اختری نوظهور،
بدیدند کآرام می‌کرد عبور.
از آن رهنمایی شدند هریکی،
خدا را بدیدند در کودکی.
فروتن بدند و هدایت شدند،
هدایت سوی بی‌نهایت شدند.
نبد بی‌نهایت نهان در فضا،
ولی کودکی بود عیناً چو ما!
نه رادار آنجا نه ماشین نه علم،
همه سادگی بود و ایمان و حلم.
علاج بشر دیدۀ باطن است،
نه چشمی که از شیشه و آهن است!
زتشویش خواهی رهایی اگر،
چو اخترشناسان به کودک نگر!
(از کتاب رنج الهی، نوشته اسقف دهقانی تفتی)