You are here

تأملات روحانی/۳۹

زمان تقریبی مطالعه:

۱ دقیقه

 

● آگاه است آنکه تعلقات فانی خود را می‌دهد تا آنچه را جاودانی است به‌دست آورد.

جیم الیوت

● با خدا مشارکتی وجود دارد که در آن انسان هیچ نمی‌طلبد و همه چیز می‌طلبد. آنکه پدر را بیش از هر آنچه که او می‌دهد می‌طلبد، پاسخ خود را خواهد یافت چرا که بیهوده نمی‌طلبد.

جرج مک‌دونالد

● آنچه مد نظر خدا است نه پیشرفت‌های روزمرۀ من، بلکه رشد و نمو شخصیت خداگونه در من است. من به دستاوردها می‌اندیشم، اما او خود را متعهد روندی ساخته که به ‌تقدیس من می‌انجامد.

پل دیوید تریپ

● ضعف روزه، اگر چه جانکاه، اما موجد ثمرۀ نیک و اجرای ارادۀ خدا است. روزه‌داری تهدید یا تلاشی جادویی برای اعمال ارادۀ خدا نیست. ما در چنین وضعی، با اعتماد، تنها به پدر آسمانی‌مان چشم می‌دوزیم و در خلال روزه‌داری‌مان در قلب خود نجوا می‌کنیم که ?ای پدر بدون تو می‌میرم! به کمکم بشتاب!?

ژوزف ویمِر

● از کورۀ رنج‌ها و مصائب است که طلای ناب حق‌پرستی و پارسایی بیرون می‌آید.

مادام گویان

● اما عرفان چیست؟ عرفان تلاشی برای تقرب به خدا با توسل به آیین‌ها و مراسم خاص نیست. در واقع عرفان همان سفر درون است. عرفان معرف آن است که پادشاهی آسمان درون ماست، آسمانی که در قلمرو زمان و مکان نمی‌گنجد.

فلورانس نایتینگل

● ریاضت‌باوری تلاش بی‌حاصل شخصی پرشور و حال است که از توان خود مسرور است. ریاضت‌باوری را می‌توان به خود‌شیفتگی بچه‌گانۀ کودکی تشبیه کرد که با خودخواهی و بطالت خویش سرگرم است. ریاضت‌باوران به عبث می‌پندارند که به مدد آزار خویش می‌توانند بر پوچی و خودمحوری خود فائق آیند.

فلورانس نایتینگل