مفهوم صعود مسیح‌

عیسی مسیح بعد از برخاستن از مردگان چهل ‌روز را با شاگردانش گذراند و بعد به آسمان صعود نمود. (لوقا ۲۴:‏۵۱ و اعمال رسولان ۱:‏۹) طبق تقویم مسیحی تاریخ این حادثه مثل روز عید قیام‌، سال به سال عوض می‌شود ولی همیشه چهل روز بعد از یکشنبۀ عید قیام است و به روز پنجشنبه می‌افتد. ده روز بعد از صعود، همانطوری که مسیح وعده داده بود، روز پنطیکاست فرا رسید و روح‌القدس نازل شد (اعمال رسولان ۲:‏۱-۴).

اما اهمیت صعود در چیست‌؟ بدون شک شاگردان از رفتن مسیح خیلی ناراحت و متأسف بودند. پس چرا لازم بود که مسیح آنها را ترک کند و الان کجاست و چه کار می‌کند؟

در وهله اول کلام خدا نشان می‌دهد که مسیح در دست راست خدای پدر نشسته است (رومیان ۸:‏۳۴؛ افسسیان ۱:‏۲۱ و کولسیان ۳:‏۱) و استیفان‌، اولین شهید مسیحی‌، مسیح صعود کرده را دید و این حقیقت را تأئید کرد (اعمال رسولان ۷:‏۵۵-۶۰). مسیح هم وقتی که با شاگردانش صحبت می‌کرد به صعود خود اشاره نمود (یوحنا ۱۶:‏۵ و ۲۰:‏۱۷). پس مسیح الان چه‌ کار می‌کند و از صعودش چه نتایجی می‌توان گرفت‌؟

۱- مسیح سلطنت می‌کند

کاملاً روشن است که مسیح به‌وسیلۀ پدرش به عزت و احترام رسید و سرافراز شد و الان در جلال سلطنت می‌کند. و در پایان زمان، این حقیقت که مسیح در هر جا سلطنت می‌کند برای همه آشکار خواهد شد. ولی هم اکنون خدا «او را مافوق هر سلطه و اقتدار و قدرت و پادشاهی و هر مقام دیگر ... قرار داد» (افسسیان ۱:‏۲۱) و خود مسیح می‌فرماید‌‌: «تمام قدرت در آسمان و بر روی زمین به من داده شده است» (متی ۲۸:‏۱۸). درست است که شرارت ادامه دارد و فقط وقتی که مسیح برگردد، نجات کامل را دریافت خواهیم کرد (رومیان ۸:‏۱۹-۲۱). اما صعود مسیح نشانه‌ای است از اینکه نجات تکمیل شده است و آن پیروزی غائی خواهد آمد. هم‌اکنون مسیح دارد یک جای مخصوص برای ما آماده می‌سازد (یوحنا ۱۴:‏۳). بله‌، مسیح سلطنت می‌کند. او به‌طور خاص بر مطیعان خود سلطنت می‌کند.

۲- مسیح از طرف ما صحبت می‌کند

یوحنا می‌نویسد‌‌: «ای فرزندان من این را به شما می‌نویسم تا گناه نکنید و اگر کسی گناهی کند شفیعی داریم نزد پدر یعنی عیسی مسیح عادل» (اول یوحنا ۲:‏۱). عیسی مسیح مثل یک وکیل مدافع است که از ما دفاع می‌کند. بنابراین نه فقط گناهان گذشتۀ ما بخشیده شده‌، بلکه اگر الان مرتکب گناهی می‌شویم از ما شفاعت می‌کند. می‌گویند وقتی استیفان مسیح را در دست راست خدا ایستاده دید، در حقیقت مسیح را به‌عنوان مدافعش دید- مانند شخصی که در دادگاه می‌ایستد و از طرف دوستش صحبت می‌کند (اعمال رسولان ۷:‏۵۶). خداوند صعود کرده‌، چه ایستاده و چه نشسته‌، ما را به یاد می‌آورد که اثرات کار تمام شدۀ او برای ابدیت دوام دارد. البته همین حقیقت که ما می‌توانیم بخشیده بشویم نباید بهانه‌ای برای ارتکاب گناه باشد چون ما نباید حرف اول یوحنا را فراموش بکنیم‌‌: «... این را... می‌نویسم تا گناه نکنید!»

۳- مسیح، در را بسوی خدا گشوده است

خدا را شکر که احتیاجی نیست که ما به اصطلاح در حیاط خدا بایستیم در حالی که مسیح در خانه از ما دفاع و شفاعت بکند. چون گناهان ما بخشیده شده‌اند، با جرأت می‌توانیم وارد حضور پدر بشویم (عبرانیان ۱۰:‏۲۰). کلام خدا حتی ما را تشویق می‌کند و می‌فرماید‌‌: «بیایید تا با دلیری به تخت فیض بخش خدا نزدیک شویم تا رحمت یافته و در وقت احتیاج از او فیض یابیم‌» (عبرانیان ۴:‏۱۶‏). دعا همیشه در نام عیسی خواهد بود چون به‌وسیلۀ مسیح نزدیک می‌شویم‌. در واقع عیسی به شاگردانش گفت‌‌: «هیچ کس جز به‌وسیلۀ من نمی‌آید» (یوحنا ۱۴:‏۶). ما هر روز می‌توانیم با پدر خود صحبت بکنیم و لحظه به لحظه از او کمک بگیریم‌. به‌علاوه‌، در حضور پدر کسی هست که کاملاً ما را درک می‌کند- حتی ضعف‌ها و وسوسه‌های ما را- چون خود زمانی در این جهان بوده است (عبرانیان ۴:‏۱۵). «چون خود او وسوسه و رنج دیده است‌، قادر است آنانی را که با وسوسه‌ها روبرو هستند یاری فرماید» (عبرانیان ۲:‏۱۸).

۴- مسیح برای ما دعا می‌کند

خداوندِ صعود کردۀ ما از طرف ما دعا می‌کند. وقتی عیسی بین شاگردانش بود برای آنها دعا می‌کرد (لوقا ۲۲:‏۳۲؛ یوحنا ۱۷:‏۹-۱۹). شفاعت عیسی برای پیروانش در بهشت ادامه دارد‌‌: «و به این سبب او قادر است همۀ کسانی که به‌وسیلۀ او به حضور خدا می‌آیند کاملاً و برای همیشه نجات بخشد، زیرا او تا به ابد زنده است و برای آنان شفاعت می‌کند» (عبرانیان ۷:‏۲۵). «زیرا مسیح به آن عبادتگاهی که ساختۀ دست‌های انسان و فقط نشانه‌ای از آن عبادتگاه واقعی باشد وارد نشده است‌، بلکه او به خود آسمان وارد گردید تا در حال حاضر از جانب ما در پیشگاه خدا حضور داشته باشد» (عبرانیان ۹:‏۲۴). این حقیقت براستی تشویقی است برای همۀ پیروان مسیح‌. حتی در جلالش مسیح در فکر ماست و علاقه و محبتش نسبت به ما ادامه دارد.

۵- راه مسیح بسوی پیروزی، پر از رنج است‌

وقتی ما با فساد و شرارت این دنیا روبرو می‌شویم ممکن است یأس و ناامیدی ما را فرو گیرد. ولی ایماندارانی که عیسی متعال‌ را دیده‌اند مأیوس نمی‌شوند زیرا می‌دانند که او سلطنت می‌کند. پادشاهی و سلطۀ جامع او یک حقیقت است‌. با وجود این‌، همین خداوند صعود نموده به‌وسیلۀ دست‌ها و پای‌های سوراخ شده به یاد ما می‌آورد که جاده پیروزی از طریق صلیب است‌. آنهایی که به او امیدوار هستند در مورد آن پیروزی غائی اطمینان دارند، زیرا می‌دانند که قیام و صعود به دنبال صلیب آمد. اما آنها همچنین می‌دانند که اگر بخواهند در آن پیروزی نهایی سهیم باشند باید صلیب خود را بردارند و از او مطابعت نمایند. امید ایمانداران بر مسیح است و همین امید پولس را قادر ساخت که در مقابل رنج و زجر ناامید نشود. عیسای صعود کرده به ما اطمینان می‌دهد که در انتهای جادۀ رنج، ما را به جلال خواهد رساند.

۶- ما در سلطنت مسیح شریک می‌شویم‌

مسیح نه فقط سلطنت می‌کند، بلکه ما هم اکنون با مسیح سلطنت می‌کنیم‌. «خدا به‌خاطر اتحادی که با مسیح داریم ما را سرافراز فرمود و در قلمرو آسمانی با مسیح نشانید» (افسسیان ۲:‏۶). پولس از دو طریق استفاده می‌کند که رابطۀ ما را با مسیح تشریح نماید. او بارها می‌گوید‌: «مسیح در شماست‌» (کولسیان ۱:‏۲۷) اما در ضمن نشان می‌دهد که ما هم در مسیح هستیم، «آیا نمی‌دانید که وقتی ما در اتحاد با مسیح عیسی تعمید یافتیم در اتحاد با مرگ او تعمید یافتیم‌؟ پس با تعمید خود با او مدفون شدیم و در مرگش شریک گشتیم تا همانطوری که مسیح به‌وسیلۀ قدرت پرشکوه پدر پس از مرگ زنده شد ما نیز در زندگی تازه‌ای به‌سر بریم» (رومیان ۶:‏۳ و ۴). پس چون ما واقعاً با مسیح زنده گشتیم و با او متحد شده‌ایم، چطور می‌توانیم در فکر نافرمانی و ارتکاب گناه باشیم‌؟ به‌خاطر همین است که پولس اینطور ما را تشویق می‌کند که «...به چیزهای آسمانی (جایی که مسیح در آنجا در دست راست خدا نشسته است‌) دل ببندید. دربارۀ آنچه در عالم بالا است بیاندیشید، نه به آنچه بر روی زمین است‌» (کولسیان ۳‏:۱ و ۲).

۷- مسیح عطایای مخصوص به کلیسایش می‌بخشد

عیسی به شاگردانش دستور داد و فرمود‌: «خود من عطیۀ موعود پدر را بر شما می‌فرستم‌. پس تا زمانی که قدرت خدا از عالم بالا بر شما نازل شود در این شهر بمانید» (لوقا ۲۴:‏۴۹)، و این قدرت در روز پنطیکاست نازل شد (اعمال رسولان ۲:‏۱-۴). عطیۀ روح‌القدس است که ما را قادر می‌سازد همچون اشخاصی که با مسیح زنده شده‌اند و هم‌اکنون با او سلطنت می‌کنند، زندگی نماییم‌. مسیح وعده داد که یک کمک کنندۀ دیگر خواهد فرستاد و همین روح‌القدس است که به ما قدرت و دلیری را عطا می‌کند تا بتوانیم برای مسیح شهادت بدهیم و او را به دیگران بشناسانیم‌.

همچنین مسیح صعود کرده به کلیسایش عطایا می‌بخشد. کلام خدا می‌فرماید‌: «وقتی او به آسمان بالا رفت ... عطایایی به آدمیان بخشید» (افسسیان ۴:‏۸). این عطایا به ایمانداران معمولی داده می‌شود تا مجهز شده، بتوانند مسیح را خدمت کنند. در نتیجه‌، خدمت کلیسا ادامه می‌یابد و کلیسا به‌طور کلی بنا می‌شود. رشد کلیسا مستلزم دریافت این عطایا به‌طور دائم از خداوندِ صعود کرده می‌باشد.

۸- مسیح‌، خداوند فضا و زمان است‌

نتیجۀ هشتم صعود مسیح این است که او قادر است در تمام کائنات حضور داشته باشد و کار جهانی او را به کمال برساند. خیلی جالب است که غیبت واقعی مسیح بعد از صعودش کلید حضور واقعی او با همۀ پیروانش بوده‌ است. قبل از مصلوب شدنش مسیح یا در جلیل بود و یا در اورشلیم‌، بعد از صعودش نیز به‌وسیلۀ قدرت روح‌القدس هم در جلیل و هم در اورشلیم بوده است‌. به همین جهت‌، لازم بود که مسیح شاگردانش را ترک کند و در آخرین تعلیم خود قبل از مرگش فرمود‌: «رفتن من برای شما بهتر است‌» (یوحنا ۱۶:‏۷). به‌صورت جسم کار مسیح محدود بوده ولی به‌عنوان روح او می‌تواند در همۀ ایمانداران‌، در هر زمان و در همه جا ساکن شود. می‌توان گفت که مسیح می‌بایست جسماً از نزد ایشان برود تا روحاً به‌طور دائم در هر یک از آنها بماند.

از این جهت مسیح به شاگردانش وعده داد‌: «من تا انقضای عالم با شما هستم» (متی ۲۸:‏۲۰). دیگر فضا و زمان نمی‌تواند او را محدود کند. همچنین وقتی ایمانداران دور هم جمع می‌شوند مسیح را به‌طور خاص در آنجا احساس می‌کنند‌: «زیرا هر جا که دو یا سه نفر به نام من جمع شوند من آنجا در میان آنان هستم» (متی ۱۸:‏۲۰).

خدا را شکر کنیم برای واقعیت مسیح زنده و صعود کرده و در این امید شادی نمایید که «وقتی مسیح که زندگی ماست ظهور کند شما نیز با او در شکوه و جلال ظهور خواهید کرد» (کولسیان ۳:‏۴).