You are here

مهمان‌‌نوازی

زمان تقریبی مطالعه:

۴ دقیقه

 
 

عیسی مسیح در متی ۲۵:‏۳۵ چنین می‌فرماید: «زیرا چون گرسنه بودم، به من خوراک دادید؛ تشنه بودم، به من آب دادید؛ غریب بودم، به من جا دادید؛ عریان بودم، مرا پوشانیدید؛ مریض بودم، عیادتم کردید؛ در زندان بودم، به دیدارم آمدید... زیرا آنچه برای یکی از کوچک‌ترین برادران من کردید، در واقع برای من کردید.»

یکی از رسوم زیبای فرهنگ ما، مهمانی دادن و مهمان شدن است. اصولاً شرقی‌ها به مهمان‌نوازی معروفند و به‌همین دلیل نیز این رسم در کتاب‌مقدس که فرهنگی کاملاً شرقی دارد، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. در این مقاله خواهیم دید که عیسی مسیح هنگامی که مهمان می‌شد چگونه با میزبان خود برخورد می‌کرد، و ما به‌عنوان پیروان او چه درس‌هایی می‌توانیم در خصوص مهمان‌نوازی بیاموزیم.

عیسی به هر جا که مهمان می‌شد، برکت را به آن خانه می‌برد. او اولین معجزۀ خود، یعنی تبدیل آب به شراب را در یک مهمانی عروسی انجام داد (یوحنا ۲:‏۱-۱۲). وقتی که به خانۀ پطرس رفت و مادر زن او را دید که بیمار بر بستر افتاده است، وی را شفا داد. این شفا و برکت، تنها جنبۀ مادی نداشت، بلکه عیسی به روح بیمار و نیازمند میزبانان خود نیز توجه داشت. در انجیل لوقا باب ۱۹ می‌خوانیم که او پس از آنکه پیشنهاد می‌کند در منزل زکی باجگیر مهمان شود، نجات را با خود به آن خانه می‌بَرَد. و هنگامی که دو نفر در راه عموآس با او همراه می‌شوند و او را به اصرار مهمان می‌کنند، اجازه می‌دهد که «چشمان دل ایشان گشوده شود و او را بشناسند» (لوقا ۱۴:‏۳۱).

عیسی مسیح همانطور که خود در کمال صمیمیت آماده بود مهمان دیگران شود، شاگردانش را نیز به این کار تشویق می‌کرد. او هنگامی که دوازده شاگرد خود را دو به دو به مأموریت فرستاد، در مورد مهمان شدن دستورات کاملاً واضح و مشخصی به آنها داد. در متی ۱۰:‏۱۱-۱۴ چنین می‌خوانیم: «به هر شهر یا روستایی که داخل می‌شوید، فردی شایسته بجویید و تا زمانی که در آن شهر هستید در خانه‌اش بمانید. چون به خانه‌ای در می‌آیید، بگویید "سلام بر شما". اگر آن خانه شایسته باشد، سلام شما بر آن قرار می‌گیرد، و اگر نه، به شما باز می‌گردد. اگر کسی شما را نپذیرد و یا به سخنان‌تان گوش نسپارد، به هنگام ترک آن خانه یا شهر، خاک پای‌های خود را بتکانید.» به‌علاوه، شاگردان نیز موظف بودند همچون استاد خود، به هر جا که می‌روند برکت الهی را با خود به همراه ببرند: «بیماران را شفا دهید، مردگان را زنده کنید، جذامی‌ها را پاک سازید، دیوها را اخراج کنید. به‌رایگان یافته‌اید، به‌رایگان هم بدهید» (متی ۱۰:‏۸).

البته عیسی دعوت کسانی چون شمعون فریسی در لوقا ۷:‏۱۶-۵۰ را نیز پذیرفت. اما این فریسی تنها درِ خانۀ خود را به روی عیسی گشوده بود، نه درِ قلب خود را. به همین دلیل نیز هیچ برکتی نیافت. در عوض، زن بدکاره‌ای که در آن شهر زندگی می‌کرد حاضر شد با آمادگی کامل درِ قلب خود را به روی عیسی بگشاید، و به همین جهت برکت اصلی یعنی برکت آمرزش گناهان را از آن خود ساخت. عیسی امروز نیز می‌خواهد وارد قلب ما شود؛ نه به‌عنوان مهمان، بلکه به‌عنوان صاحبخانه. منتهی برای اینکه بتواند وارد قلب ما شود، اول باید حاضر باشیم او را بپذیریم.

البته عیسی فقط مهمان نمی‌شد. او روحیه مهمان‌نوازی نیز داشت. یکبار دو تن از شاگردان یحیی از پی عیسی به‌راه افتادند و از او پرسیدند: «استاد، کجا منزل داری؟» عیسی بدون هیچ تشریفات و به‌طرزی بسیار بی‌ریا و خودمانی آنها را به منزل خود دعوت کرد. او فرمود: "بیایید و ببینید!" و آنها تمام آن روز را با عیسی بسر بردند. مهمان‌نوازی یکی از خصوصیات نیکویی است که کتاب‌مقدس ما را به داشتن آن تشویق می‌کند. به‌ویژه در مورد شیخ کلیسا می‌خوانیم که باید "شهره به میهمان‌نوازی" باشد (تیتوس ۱:‏۸). عیسی مسیح در مورد میهمانی دادن تعالیم کاملاً مشخصی داده است: «وقتی ضیافت ناهار یا شام می‌دهی، دوستان و برادران و خویشان و همسایگان خویش را دعوت مکن؛ زیرا آنان نیز تو را دعوت خواهند کرد و بدین‌سان عوض خواهی یافت.

پس چون میهمانی می‌دهی، فقیران و معلولان و لنگان و کوران را دعوت کن، که مبارک خواهی بود. زیرا آنان را چیزی نیست که در عوض به تو بدهند و پاداش خود را در قیامت پارسایان خواهی یافت» (لوقا ۱۴:‏۱۲-۱۴). به‌عبارت دیگر، اگر ما هم که افرادی مسیحی هستیم فقط دوستان و نزدیکان خود و کسانی را دعوت کنیم که آنها هم ما را دعوت می‌کنند، هیچ مزیتی بر مردم عادی نداریم. آنچه برای خدا باارزش است، دعوت کردن و توجه نشان دادن به کسانی است که حتی ممکن است دشمن ما باشند. زیرا با محبت کردن به آنها مثل این است به خود مسیح محبت می‌کنیم. با مهمان‌نوازی از کسانی که توانایی جبران خوبی ما را ندارند، مثل این است که از خود عیسی مسیح پذیرایی نموده‌ایم.

و سرانجام، کتاب‌مقدس توجه ما را به این واقعیت جلب می‌کند که همۀ ما ایمانداران عاقبت به میهمانی خدا خواهیم رفت و در ضیافت بره شرکت خواهیم کرد. برای اینکه بتوانیم در این ضیافت باشکوه شرکت کنیم، باید از هم‌اکنون خود را آماده کنیم؛ و مهمان‌نوازی نسبت به عزیزان خدا یکی از راه‌هایی است که می‌توانیم خود را برای راه‌یافتن به این ضیافت عظیم آماده کنیم، تا در روز خداوند، شاه شاهان به ما بگوید: «بیایید، ای برکت یافتگان از پدر من، و پادشاهی‌ای را به میراث یابید که از آغاز جهان برای شما آماده شده بود. زیرا گرسنه بودم، به من خوراک دادید؛ تشنه بودم، به من آب دادید؛ غریب بودم، به من جا دادید. عریان بودم، مرا پوشانیدید؛ مریض بودم، عیادتم کردید؛ در زندان بودم، به دیدارم آمدید ... زیرا آنچه برای یکی از کوچک‌ترین برادران من کردید، در واقع برای من کردید» (متی ۲۵:‏۳۵-۴۰).

                                   اقتباسی از موعظۀ خانم هلن آستواسادوریان